O chorobie

Nazwa choroby pochodzi od greckiego słowa schizis co oznacza rozszczepiać, rozdzielać – w tym przypadku umysł, osobowość człowieka. Podstawy naukowego opisu choroby stworzyli na przełomie XIX i XX w. dwaj lekarze: Emil Kraepelin i Eugen Bleuler. Współczesna medycyna/ psychiatria mówi raczej o zespole zaburzeń schizofrenicznych, ponieważ objawy są mocno zróżnicowane.

Najogólniej rzecz biorąc schizofrenia to psychoza objawiająca się zaburzeniami postrzegania bądź odzwierciedlania rzeczywistości. Wyraża się to pod postacią omamów słuchowych, nieprawidłowości w mówieniu, urojeniami oraz w zaburzeniach myślenia.

Przyczyny choroby (patogeneza i etiologia)

Niestety nie są do końca znane i to powoduje, że współczesna medycyna ma problemy z w pełni skutecznym jej leczeniem. W każdym razie wskazać należy na trzy grupy powodów pojawienia się schizofrenii:

1. Biologiczne: nie wdając się w zbyt szczegółowe rozważania i analizę wielu hipotez, można powiedzieć, iż chodzi o rolę pewnych przekaźników w mózgu, takich jak: noradrenalina, serotonina oraz dopamina. Są to jednak tylko przypuszczenia oparte głównie na danych statystycznych.

2. Predyspozycje genetyczne: nie ma dowodów na dziedziczenie choroby, aczkolwiek ze statystyki wiemy, że prawdopodobieństwo zachorowania jest o ok. 15% wyższe u osób, w których rodzinie zdarzyło się zachorowanie.

3. Środowiskowe: są najlepiej znane, chociaż ocena ich wpływu na powstanie choroby zawsze będzie w jakimś stopniu subiektywna, bowiem są one co najwyżej policzalne, natomiast ich „zmierzenie i zważenie” jest już bardzo trudne. Z pewnością wiemy, że u większości chorych na schizofrenię wystąpiły wcześniej różnego rodzaju trudne sytuacje życiowe: śmierć bliskich, nieszczęśliwa miłość, utrata pracy, wystąpienie poważnej choroby somatycznej (u chorego lub bliskich), np. nowotworowej.