Czym jest Choroba Parkinsona (PD)?

Nazwa choroby pochodzi od nazwiska angielskiego lekarza, który naukowo opisał ją w roku 1817. Jednak dopiero w latach sześćdziesiątych XX w. lepiej poznano jej podłoże anatomiczne i biochemiczne. W języku potocznym choroba Parkinsona określana jest często po prostu mianem Parkinson, parkinsonizm lub w skrócie PD, pochodzącym od angielskiej nazwy – Parkinsons`s disease.

Oprócz właściwej choroby Parkinsona istnieją również tzw. zespoły parkinsonowskie czyli charakterystyczne dla tego schorzenia objawy występujące w innych chorobach, nie tylko zresztą neurologicznych. Mogą to być zaburzenia metaboliczne, stany pozapalne, a nawet pourazowe.

Na świecie parkinsonizmem dotkniętych jest prawie 1,5% osób w wieku powyżej 65 lat. Schorzenie w jednakowym stopniu dotyka kobiet i mężczyzn z niewielką przewagą tych ostatnich. Szacuje się, iż w Polsce parkinsonizmem dotkniętych jest od 60 do 80 tys. osób. Zdarza się, że PD występuje u ludzi poniżej 40 roku życia.

Przyczyny choroby

Choroba Parkinsona jest schorzeniem neurodegeneracyjnym, którego istotą jest zanik komórek dopaminergicznych istoty czarnej, prowadzący do niedoboru dopaminy w prążkowiu.

Niestety medycyna nie poznała jeszcze wszystkich czynników powodujących powyższe zmiany. Tak więc na współczesnym etapie rozwoju nauki możemy jedynie mówić o czynnikach zwiększających ryzyko wystąpienia PD. Należą do nich:

1. Wiek (po 60 r.ż.).

2. Wystąpienie choroby u bliskich krewnych. W pewnych przypadkach mamy ewidentnie potwierdzone uwarunkowania genetyczne.

3. Długotrwałe, zawodowe narażenie na kontakt z insektycydami czyli środkami owadobójczymi z grupy pestycydów.

4. Długotrwałe, zawodowe narażenie na kontakt z miedzią i ołowiem.